باب کت...گربه زنجبیلی

امروز فیلم a street cat named bob

رو دیدم...

تو یکی از وبلاگ هایی ک دنبال میکنم معرفیش کرده بودن و از طرفی هم که خودم دوتا گربه دارم خب فیلم خیلی جالب و بانمکی بود...

در انگلیس که داستان اصلی و واقعی رخ میده کتابی تحت همین نام هم چاپ شده جالبه بدونید داستان زندگی نویسنده و گربش کاملاً واقعی بوده...

خب فیلم انقدر عمیق نبود که بخوام نقد یا تحلیلش کنم...روایت ساده و لطیفی داشت که مطمئناً کسایی که گربه دارن یک دل نه صد دل عاشقش میشن...مخصوصا عاشق مرد خوشتیپ داستان باب

فیلم قشنگیه..دوستش داشتم و فیلمی که میشه با خانواده و کودکان دید...حس لطیف حیوان دوستی و کمک به دیگران رو به بیننده منتقل میکنه و تا ساعت ها حس خوبی به آدم میده

جالبه وقتی فیلم تموم شد بابام گفت بیا تو هال ببین کی منتظرته...رفتم دیدم گربه خان ولو شده وسط فرش گرفته خوابیده...منم یکی دو دیقه کنارش دراز کشیدم بعدش فرستادمش حیاط

کوآنتین پرینتینو

گفته بودم عاشق کوآنتین تارنتینو ام؟

نگفته بودم؟

من عاشق این بشرم! کل فیلم هاشو به غیر دوتا قدیمی دیدم

جانگو هم سکانسی ک خود تارانتینو با دینامیت منفجر میشه معرکه است....

یه اتود دیدم صورت تارانتینو روش حک شده...میخوام بخرمش...بعد هرکی ازم بپرسه تاحالا عاشق شدی؟ بگم آره و نوک اتود رو بکنم تو چشماش و خونش پخش بشه اینطرف و اونطرف

بگم دیدی عشقمو؟

حوصلم بگیره راجع بهش میحرفم ولی فعلا در همین حد که خلاقیتش رو دوست دارم

مخصوصاً جانگو ک لئوناردو دی کاپریو هم توش بازی کرده بود

البته پالپ فیکشن جایگاهش ویژست...مخصوصاً بازی ساموئل ال جکسون ...

یک نفس عمیق

یکی از بهترین فیلم هایی که دیدم " نفس عمیق " ساخته پرویز شهبازی

سال ساخت فیلم 1382 بوده و من 9 سالم بیشتر نبوده و تا یک ماه پیش از وجود چنین فیلمی خبر نداشتم این فیلمو دیدم و حتما یکی از بهترین ها بوده و خواهد بود...

بازی فوق العاده مریم پالیزبان در نقش آیدا یکی از نقاط قوت فیلم و میتونم بگم اگه کسی غیر از خانم پالیزبان این شخصیت رو بازی میکرد هیچوقت نمیتونست انقدر موفق و چشمگیر بشه....یعنی عاشق صحبت کردن آیدام.خنده هاش و تندتند حرف زدنش برام لذت بخشه.فکر کنم بیشتر از ده بار هر سکانسی که آیدا حضور داشت رو دیدم. مخصوصا وقتی رفته گردش علمی و منصور میره دنبالش آیدا میگه فرآیند کوه زایی البرز چه خبر! عجب غلطی کردم سوار ماشین تو شدم! و در ادامه میگه " میخوام قزل آلا بخورم" ی جوری میگه آدم گشنش میشه D:

یا جایی که با شیطنت خاص خودش به منصور میگه " حالا شاید بشه فردا دیدتت" :)))))

شیوه روایت داستان ، صحنه پرداری و شخصیت پردازی افراد و قهرمان های داستان،موسیقی تیتراژ آخر ، معماهای مینیمالیستی فیلم همه و همه باعث جذابیت فیلم شدن و بعد از" چریکه تارا "یکی از بهترین فیلم های ایرانی که دیدم...( حالا شاید لیست فیلم هام در آینده تغییر کنه )

با اینکه طعم فیلم تلخ بود اما اصلا بعدش حس بدی نداشتم و بیشتر احساسات و افکار شخصیت ها رو درک کردم. بسی از فیلم خوشمان آمد و پیشنهاد میکنم ببینیدش :)

یکی از بهترین دیالوگ های فیلم :

آیدا ( مریم پالیزبان ) : ببین من یه سیستمی دارم تو زندگی‌ام به اسم راهپیمایی‌های طولانی مدت، من همین‌جوری شروع می‌کنم راه می‌رم، راه می‌رم، اصلا حرکتم‌رو قطع نمی‌کنم، ماشینا بوق می‌زنن، مردم بهم متلک می‌گن، ماشین میاد از روم رد می‌شه، برف میاد، بارون میاد ولی من همچنان به راه رفتن ادامه می‌دم. الانم اگه سوار شدم به خاطر این بود که خیلی خیس شده بودم یعنی حوصله راه رفتن دیگه نداشتم، خسته شده بودم. بعد به‌خاطر اینم هیچی نمی‌شنوم برای اینکه تو گوشم موسیقیه. یعنی تمام مدت دارم به موسیقی گوش می‌دم. تو چی؟ تو به موسیقی گوش می‌دی؟ اون‌وقت چی گوش می‌دی اگه گوش بدی؟ چون می‌دونی، من آدما رو از موزیکی که گوش می‌دن طبقه‌بندی می‌کنم. یعنی اینکه واسم مهمه که بدونم کسی بلوز گوش بده یا جاز گوش بده یا موسیقی آلترنتیو گوش بده یا مثل من فکرش باز باشه اول باخ گوش بده بعد موسیقی آلترنتیو گوش بده. بعد همه رو پشت سر هم گوش بده و دچار هیچ مشکلی هم نشه. حالا چی گوش می‌دی؟

منصور : من داریوش گوش می‌دم.

آیدا : .... نکتشو گرفتم!

لینک تحلیل شخصیت های داستان :

http://robertsafarian.com/?p=141